Skip to main content
search

Σχετικά με τις κήλες

By 25 October 2012May 6th, 2015ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ
Μιχάλης Ν. Βοργιάς  M.D.,F.A.C.S, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής Mediterraneo Hospital, www.vorias.gr
Από τον Ιπποκράτη στον 21ο Αιώνα
Η Ιπποκρατική χειρουργική δεν υστέρησε απέναντι στην κλινική νοσολογία, παρά τις περιορισμένες ανατομικές γνώσεις.  Η φράση «οκόσα φάρμακα ουκ ιήται σίδηρος ιήται» είναι προφητική, ακόμη και για τη σημερινή εποχή.
Έτσι, η μόνη θεραπευτική λύση στην αντιμετώπιση των κηλών παραμένει η χειρουργική επέμβαση με τοποθέτηση πλέγματος,  αναφέρει ο γενικός χειρουργός Μιχαήλ Βοργιάς.  Η αντιμετώπιση της “κήλης” έχει πέραση από την συντηρητική αντιμετώπιση με “ζώνες”,  στην κλασσική χειρουργική με χρήση ραμμάτων μετά στην κλασσική χειρουργική με χρήση “πλεγμάτων” και τελευταία στην λαπαροσκοπική χειρουργική πάντα με την χρήση πλέγματος.

 

Τι είναι η κήλη;
Η κήλη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια προβολή ενός σπλάχνου μέσα από ένα χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος.  Δημιουργείται από την αδυναμία στη μυϊκή δομή του κοιλιακού τοιχώματος.  Το 10% του πληθυσμού αναπτύσσεται ένα είδος κήλης κατά τη διάρκεια της ζωής.
Συμπτώματα υπάρχουν;
Τα συμπτώματα της κήλης περιλαμβάνει εντοπισμένο πόνο ή ενοχλήσεις και την παρουσία πρηξίματος στην επιφάνεια της κοιλιακής χώρας ή στην βουβωνική περιοχή.  Μια κήλη μπορεί επίσης να είναι ανώδυνη και εμφανίζεται μόνο ως ένα εξόγκωμα.  Ο πόνος μπορεί να είναι περιστασιακός ή σταθερός και το πρήξιμο μπορεί να μειωθεί ή να απουσιάζει, ανάλογα με την πίεση στην κοιλιακή χώρα. Σταθερός, έντονος πόνος σε μια τοποθεσία διογκωμένοι μπορεί να είναι μια ιατρική έκτακτη ανάγκη (περίσφιξη) και πρέπει αμέσως να αξιολογούνται από ιατρό.
Που βρίσκονται στην κοιλιά μας οι κήλες;

Η πιο κοινή θέση είναι η βουβωνική περιοχή. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για αυτή την τάση. Πρώτον,  υπάρχει μια φυσική ανατομική αδυναμία στην περιοχή. Δεύτερον, την όρθια θέση της ανθρώπινης στάσης οδηγεί σε μια μεγαλύτερη δύναμη που ωθεί προς το κάτω μέρος της κοιλίας, αυξάνοντας την πίεση για αυτούς τους ασθενέστερες ιστούς. Άλλοι παράγοντες είναι: xειρουργική επέμβαση στην περιοχή δημιουργεί μια αδυναμία στο μύες (όσο μεγαλύτερη η τομή, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αναπτύξει μια κήλη), Οικογενειακό Ιστορικό, Πρόωρος τοκετός, Προηγούμενη κήλη (άτομα που έχουν μια κήλη από τη μία πλευρά μπορεί να αναπτύξει μια κήλη στην άλλη πλευρά), Ορισμένες συνθήκες μπορεί να αυξάνουν την πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα και να προκαλέσουν ένα μυ να χαλάρωση ή να κάνει μια κήλη χειρότερα.

Δηλαδή η άσκηση βοηθά;

Δυστυχώς, η άσκηση δεν βελτιώνει την κήλη αλλά ενδέχεται να επιδεινώσει την κατάσταση.  Η κήλη υπάρχει εξαιτίας μιας εντοπισμένης απουσίας των μυών και την δομή υποστήριξης της περιοχής.   Έτσι, άσκηση μπορεί να ενισχύσει τους γύρω μυείς και να επιδείνωση την εντοπισμένη αδυναμία και με την σύγχρονη αύξηση των πιέσεων στο εσωτερικό της κοιλίας το αποτέλεσμα είναι να μεγεθύνει η κήλη.

Κληρονομείται η προδιάθεση για την παρουσία κήλης?
Δεδομένου ότι η γενετική υπαγορεύει κληρονομημένη χαρακτηριστικά και δομή, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος να κληρονομηθεί τα ανατομικά χαρακτηριστικά που μπορεί να προδικάσει σε μια κήλη. Μπορεί να υπάρξουν επίσης κληρονομικούς παράγοντες που οδηγούν σε αδυναμία ιστών, η οποία τελικά επιτρέπει την επιδείνωση των δομών στήριξης και οδηγεί στο σχηματισμό μιας κήλη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οι απόγονοι ενός ατόμου με μια κήλη τελικά θα εκδηλώσει το πρόβλημα. Ωστόσο, ορισμένα βρέφη γεννιούνται με συγγενή ελαττώματα που οδηγεί σε κήλη ανάπτυξης.

Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί μια κήλη;

Οι περισσότεροι από τους παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη των κηλών είναι πέρα από τον έλεγχο του ατόμου.

Οι κήλες συνήθως αναπτύσσονται στις δυο πλευρές του Σώματος;
Οι βουβωνοκήλες είναι πιθανό να αναπτυχθούν και από τις δύο πλευρές. Αυτό οφείλεται πιθανώς στην αναπτύξει συμμετρικά των δομικών στοιχείων, που επέρχονται με τον χρόνο είναι παρόμοια και στις δύο πλευρές. Όταν ο ασθενής αντιληφθεί μια βουβωνοκήλη από τη μία πλευρά, στην εξέταση από τον ιατρό θα αναγνωρίσετε συχνά μία μικρή κήλη στην αντίθετη πλευρά.
Πώς ένα άτομο διαπιστώνει ότι ένα εξόγκωμα ή πρήξιμο είναι κήλη;

Δεν είναι όλα τα εξογκώματα και πρηξίματα κήλες, πρέπει να εξετασθούν από ιατρό. Άλλες πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν καλοήθη ή κακοήθεις νεοπλασίες ή διογκωμένοι λεμφαδένες. Τα προβλήματα αυτά απαιτούν εντελώς διαφορετικούς τύπους αξιολόγησης και θεραπείες, η αυτοεξέταση μπορεί να είναι εσφαλμένη και να καθυστέρηση την σωστή θεραπευτική αγωγή.

Θα πρέπει να επιδιορθωθούν όλες οι κήλες;

Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να επιδιορθωθούν οι κήλες που διατρέχουν κίνδυνο για επιπλοκές, που προκαλούν πόνο, ή που περιορίζουν την δραστηριότητα. Αν αυτοί δεν έχουν επιδιορθωθεί, υπάρχει κίνδυνος μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση να απαιτείται σε μεταγενέστερη ημερομηνία.

Πώς επισκευάζεται μια κήλη;

Η επιδιόρθωση μιας κήλης απαιτεί χειρουργική επέμβαση.  Υπάρχουν πολλές διαφορετικές τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.   Στην ανοιχτή χειρουργική προσέγγιση γίνεται μία τομή πάνω από την περιοχή της κήλης, ο στόχος είναι να διαχωριστούν οι ιστοί και να βρεθεί το χάσμα. Από τη στιγμή που αυτό έχει επιτευχθεί, το χάσμα κατόπιν κλείνεται, όταν όμως μια επιδιόρθωση γίνεται με ράμματα μόνο, τα άκρα έχουν τάση και μία από τις πιθανές επιπλοκές προσέγγισης αυτής είναι να καταφέρει να θέσει την υπερβολική επιβάρυνση τους γύρω ιστούς, μέσω της οποίας μεταβιβάζονται τα ράμματα. Διαχρονικά, μπορεί να οδηγήσει το σχίσιμο αυτούς τους ιστούς και το σχηματισμό κήλης ξανά. Η συχνότητα των εν λόγω επαναλαμβανόμενων κηλών, κυρίως στην βουβωνική περιοχή, οδήγησε στην ανάπτυξη την χρήσει πλεγμάτων.  Μια εναλλακτική τεχνική αναπτύχθηκε, προκειμένου να παρέχει μια ασφαλή επισκευής και να αποφύγετε το άγχος για το παρακείμενων ιστών που προκάλεσε τραβώντας  την τρύπα που κλείνει, που γεφυρώνει την τρύπα ή αδυναμία με ένα κομμάτι πλέγματος. Το πλέγμα είναι ένα μόνιμο υλικό και, ραμμένο στα περιθώρια του ελλείμματος, επιτρέπει την κανονική διαδικασία επούλωσης του οργανισμού και ενσωματώνεται. Η επέμβαση με χρήση πλέγματος έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο επισκευής.

Τι προσφέρει η λαπαροσκοπική χειρουργική στις επεμβάσεις αυτές;

Ορισμένοι παράγοντες οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας νέας μεθόδου της επιδιόρθωσης που γίνεται λαπαροσκοπικά.  Αυτή η τεχνική είναι μια επέκταση μιας μεθόδου επιδιορθώσεις με πλέγμα που χρησιμοποιήθηκε σε ασθενείς οι οποίοι είχαν υποτροπή κήλης.  Προηγουμένως, η τοποθέτηση του πλέγματος απαίτησε μια ξεχωριστή τομή, ωστόσο, με την προοδευτική ανάπτυξη των μέσων και τεχνικών για την λαπαροσκοπική χειρουργική, η ίδια διαδικασία μπορεί τώρα να γίνει με αρκετές σχετικά μικρές τομές. Αυτό επιτρέπει ο χειρούργος να εισάγει πίσω από την κήλη το πλέγμα  με ελάχιστη ζημία στην επιφάνεια στην κοιλιακή χώρα. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου περιλαμβάνει κάλυψη του συνόλου των πιθανών  σημείων, η οποία μειώνει τους κινδύνους της επανάληψης, ενώ επίσης μειώνοντας το ποσό του μετεγχειρητικού πόνου.  Αυτό το είδος της χειρουργικής είναι λιγότερο επεμβατική από παραδοσιακές επεμβάσεις κήλης. Με την Λαπαροσκόπηση, μικροσκοπικές οπτικές ίνες εισάγονται στην κοιλιακή χώρα μέσω μικρών τομών. Το άτομο μπορεί να έχει τρεις μικρές τομές. Η αποκατάσταση γίνεται με την λιγότερη επεμβατική χειρουργική.   Ο ασθενής μπορεί ακόμα και να πάει σπίτι την ίδια ημέρα.

Τι είδους αναισθησία χρησιμοποιείται για χειρουργική της κήλης;

Οι περισσότερες επεμβάσεις κηλών μπορεί να γίνει με μια ποικιλία μεθόδων.  Με τις σύγχρονες τεχνικές και την εγχειρητική παρακολούθηση η γενική αναισθησία είναι πολύ ασφαλές. Ωστόσο η χειρουργική μπορεί επίσης να διεξαχθεί υπό τοπικής αναισθησίας ή περιφερειακής αναισθησίας, χρησιμοποιώντας συχνά καταστολή (μέθη) με φάρμακα για να βοηθήσει να χαλαρώσει ο ασθενείς. Το συγκεκριμένο τύπο αναισθητικό για ένα συγκεκριμένο ασθενή επιλέγεται μετά από προσεκτική αξιολόγηση της γενικής υγείας και τις επιμέρους ανησυχίες του ασθενούς.

Τι φροντίδα είναι αναγκαία μετά από την επέμβαση;

Ο ασθενής επανέρχεται στις κανονικές δραστηριότητες του, όπως ο γιατρός του τον συμβουλεύει.

Close Menu